Nog net in 2021 hebben we het lijntje van de complementaire zorg naar de Nederlandse GGZ weten te leggen. De Nederlandse ggz is de netwerkvereniging voor de geestelijke gezondheidszorgbranche. Op hun site de Nederlandse ggz | de vereniging van ggz organisaties staat:
Wij zetten ons, samen met ggz-aanbieders en partners binnen en buiten de ggz-sector, in voor een mentaal veerkrachtige, inclusieve en een veilige samenleving. Samen met onze leden hebben wij een aantal maatschappelijke ambities geformuleerd.
Via waardenetwerken, regieteams en winning teams willen wij deze ambities waarmaken. En delen we kennis, innovaties en komen we tot allianties en nieuwe samenwerkingsvormen. Zo zetten we ons samen in voor het realiseren van de best mogelijke geestelijke gezondheidszorg in Nederland. Doe je mee?
Ja natuurlijk doen wij mee. Maar laten jullie ons binnen?
En dat deden we. Er vond in de week van 6 december een gesprek plaats met twee mensen van de Nederlandse ggz. Tot grote en stille verbazing werd de complementaire zorg in het gesprek serieus genomen. Het was met recht een gelijkwaardig gesprek.
Jullie antwoorden zijn gebruikt om te vertellen hoeveel en op welke manier en met welke positieve gevolgen onze therapeuten samenwerken met reguliere zorg.
Sommige voorbeelden zijn in het gesprek naar voren gebracht om de samenwerking inzichtelijk te maken. Het verstevigde de gelijkwaardigheid in het gesprek en de gesprekspartners van GGZ waren ook blij verrast deze te horen.
Want er wordt volop samengewerkt met de reguliere zorg.
Door de kinder- jongerentherapeuten wordt genoemd: , psychiater als het gaat om jongere met complexe problematiek, of de kinderpsychiater die een praktijk van VIT therapeut benadert voor overleg en ook naar doorverwijst.
Ook wordt er samengewerkt met een gezinstherapeut en psychologen.
Door de therapeuten die met volwassenen werken wordt genoemd:
Huisartsen en POG’S van (soms andere) huisartsen, praktijkondersteuner van een huisarts,
lokale GZ huisartsenpraktijk, plaatselijke GGZ, therapeuten uit de GGZ, ARBO-arts,
psychiaters en psychologen, Trauma centra en VU genderkliniek, MDL specialist in het Medisch centrum Meander m.b.t. functionele buikpijn, hoofdpijn etc. zowel bij kinderen van 6 tot 12 jaar als bij volwassenen.
Het belang van een goede samenwerking
Goede samenwerking is van belang om de hulp goed te laten verlopen. Daarvoor is het nodig dat beide partijen elkaars deskundigheid zien. Er is oog voor de noodzaak van deskundigheid van beide partijen. Iedereen heeft zijn eigen behandelvorm/invalshoek die aansluitend is, daarom verloopt de hulp ook goed, klinkt door in de informatie die werd gegeven over de samenwerking.
Zo doet bijvoorbeeld de VIT therapeut de individuele therapie of coaching en doet de CJG of Jeugd en gezinsteam (JGT) de ambulante hulp bij het gezin thuis.
Een therapeut schrijft: Door mijn achtergrond als psycholoog, vaktherapeut en lichaamsgericht traumatherapeut kan ik in samenwerking met de regulieren zorg mensen met zwaar trauma en fors lijden zorg bieden. M.n het lichaamsgerichte is een aanvulling, daar is binnen de regulieren zorg nog weinig ruimte voor en kennis over.
Soms is het ook eenrichtingsverkeer. Een therapeut schrijft: Ik heb zelden of nooit contact met behandelaars van ouders, terwijl die voor mij als integratieve kindertherapeut wel een belangrijke bron van informatie kan zijn en vice versa indien er sprake is van psychische of psychiatrische problematiek bij ouders.
Uitkomst van de samenwerking
De therapeut wordt vaak ingeschakeld om alvast hulp te bieden, omdat er anders te lang gewacht moet worden. En dit geeft ook een andere uitkomst.
Tijdens de behandeling bij mij blijkt regelmatig dat de hulpvraag van het kind/jongere en zijn/haar ouders is opgelost en er geen traject meer hoeft plaats te vinden in de reguliere zorg, zo schrijft een therapeut.
Een ander aspect dat naar voren komt is de laagdrempeligheid. Kinder- jongerentherapeuten geven aan dat ouders daardoor op tijd hulp inschakelen.
En ook dat jongeren een verbinding kunnen voelen en dus de hulp aangaan.
In het gesprek met de Nederlandse ggz bleek dat daar een omslag wordt gemaakt naar deze sfeer van hulpverlenen, deze waarden binnen de hulpverleningsrelatie.
Hoe komt samenwerking tot stand?
We zien dat de samenwerking meestal tot stand is gekomen door mond tot mond reclame. Of door zelf het contact aan te gaan met huisarts of door een cliëntsituatie contact gezocht met reguliere behandelaar. Soms was het gewoon toeval.
Of door de eigen specialisatie onder de aandacht brengen bij reguliere zorg:
Ik heb onlangs in een contact met de POH-GGZ van mijn eigen huisarts afgesproken dat ze mij zal consulteren als ze vermoedt dat er sprake is van hoog sensitiviteit en/of hoogbegaafdheid, schrijft een therapeut.
Gevolgen van het niet erkennen van ons hulpaanbod
Ook de gevolgen van het niet erkennen van ons hulpaanbod kwam in de informatie van jullie naar voren. Een therapeut schreef:
Cliënten die hier in mijn praktijk geweest zijn delen hun ervaring met hun huisarts of de POH, zij sturen vervolgens weer cliënten door naar mij. Als cliënten dan niet op de hoogte zijn van kosten, haken ze nogal eens af. Ik verwijs soms naar reguliere ggz; vooral wanneer een langer traject nodig is en cliënt hier geen geld voor heeft. Tot nu toe was het mogelijk om als basispsycholoog onder de vlag van de psychiater te werken waardoor de zorg wordt vergoed. Verandert per 2022, doordat er geen BIG registratie is. Dit betekent dat de mensen mij vanaf juli 2022 zelf moeten gaan bekostigen wat voor een grote groep niet mogelijk is.
Het niet vergoeden van de sessies zorgt ervoor dat veel mensen het niet kunnen betalen en moeten afhaken.
En daarom gaan we in 2022 door met het onder de aandacht brengen van ons aanbod en dat dit ook (deels) vergoed gaat worden. Zoals al eerder aan jullie gezegd: jullie terugkoppeling van de samenwerking met reguliere zorg is een enorme waardevolle bron om beslagen ten ijs de gesprekken in te gaan.