Ik vernam een tijdje terug van het bestaan van de commissie ZiG: Zorg in Gemeente. Ik hoorde dat deze commissie vol enthousiasme werkt aan de positionering van Kindertherapeuten in dit complexe werkveld. “Dat wil ik ook voor de therapeuten onder ons die met volwassenen werken”, was mijn eerste reactie. In mijn praktijk loop ik tegen vragen aan waar ik als individueel therapeut geen antwoord op heb. Hier ligt een taak die verder gaat dan de marketing van mijn eigen praktijk.
Ons aanbod in het complementaire veld is te weinig zichtbaar. De financiering van zorg voor volwassenen staat onder druk en ik voorzie een pittige discussie rondom herverdeling van taken en verantwoordelijkheden, wachttijden, doorstroom, nieuwe sociaal-maatschappelijke vraagstukken (trauma, burn-out, lifestyle, preventie, Corona, werk, gezin, zingeving). Wie dient de rekening op te pakken bij de financiering van deze begeleiding? Is dit de verantwoordelijkheid van het individu, werkgever, zorgverzekering, overheid?
Vaak zeggen mensen tegen me: “Ik wil zo graag naar je toekomen, maar ik kan het niet betalen, zelfs niet met mijn aanvullende verzekering.” “Echt waar: heb jij geen wachtlijst? Maar mijn huisarts zei dat er een wachtlijst is van máánden!.” Laatst kreeg ik een grote bos bloemen van de directeur van een groot aannemersbedrijf: “Omdat je ons (weer) zo snel hebt geholpen.” In die organisatie geen burn-out trajecten die 2 jaar duren en ook geen ingewikkelde, tijdrovende, energie vretende ontbindingen van arbeidsovereenkomsten.
Hoe brengen wij ons begeleidingsaanbod voor het voetlicht? Daar wil ik me voor gaan inzetten en ik hoop met mij nog een paar enthousiaste VIT leden. Het bestuur, de Comco maar ook ZiG kunnen daarbij behulpzaam zijn.
Ik wil me graag inzetten om met als backup de slagkracht van een organisatie als de VIT, ons aanbod erkend te krijgen.
En voor de leden die mij niet kennen. Ik werd in 1972 geboren in Amsterdam, leerde lezen en schrijven in de Verenigde Staten van Amerika. Na mijn eindexamen gymnasium studeerde ik Gezondheidswetenschappen aan de Universiteit van Maastricht. Vervolgens ben ik werkzaam geweest als projectmanager bij een Amerikaans telecombedrijf en gedurende 10 jaar beleidsadviseur binnen het Erasmus MC te Rotterdam.
Naast mijn praktijk en het alleenstaand moederschap van drie kinderen, renoveer ik thans mijn huis en droom ik van een zelfvoorzienende moestuin (in aanleg!). En daarmee kan ik mijn hobby, het in ere herstellen van oude kooktechnieken, zoals brood bakken, slow-cooking, en voedsel-conservatie-technieken, helemaal uitleven.